1 Διοφάντου Σφητ(τίου)·
2τάδε σοὶ ζάκορος φίλιος λέγω
3 Ἀσκληπιέ, Λητοίδου πάϊ·
4 πῶς χρύσεον ἐς δόμον ἵξομαι
5 τὸν σόν, μάκαρ ὦ πεποθημένε,
6 θεία κεφαλά, πόδας οὐκ ἔχων,
7 οἷς τὸ πρὶν ἐς ἱερὸν ἤλυθον,
8 εἰ μὴ σὺ πρόφρων ἐθέλοις ἐμέ
9 ἰασάμενος <π>άλιν εἰσάγειν,
10 ὅππως σ᾿ ἐσίδω, τὸν ἐμὸν θεόν,
11τὸν φαιδρότερον χθονὸς εἰαρινᾶς;
12τάδε σοὶ Διόφαντος ἐπεύχομαι·
13 σῶσόν με, μάκαρ, σθεναρώτατε,
14 ἰασάμενος ποδάγραν κακήν,
15 πρὸς σοῦ πατρός, ὧι μεγάλ᾿ εὔχομαι·
16 οὐ γάρ τις ἐπιχθονίων βροτῶν
17 τοιῶνδε πόροι λύσιν ἀλγέων.
18 μόνος εἶ σύ, μάκαρ θέιε, σθένων·
19 σὲ γὰρ θεοὶ οἱ πανυπείροχοι
20 δῶρον μέγα, τὸν φιλελήμονα,
21 θνητοῖς ἔπορον, λύσιν ἀλγέων.
22[τρισμ]ά̣καρ, ὦ Παιὰν Ἀσκληπιέ, σῆς ὑπὸ τέχνης
23[ἰα]θεὶς Διόφαντος ἀνίατον κακὸν ἕλκος
24οὐκέτι καρκινόπους ἐσορώμενος οὐδ᾿ ἐπ᾿ ἀκάνθας
25ὡς ἀγρίας βαίνων, ἀλλ᾿ ἀρτίπος, ὥσπερ ὑπέστης.
Kein Text vorhanden.
1(Weihung) des Diophantos (S.d. Diophantos) aus dem Demos Sphettos:
2Das sage ich als ergebener zakoros dir,
3Asklepios, du Sohn des Letoiden (= Apollon):
4wie werde ich je wieder kommen in dein
5goldenes Haus, o selig Erwünschter,
6göttliches Haupt, ohne Füße,
7mit denen ich einst in den Tempel kam,
8wenn nicht du gütig willst mich,
9wenn du mich geheilt hast, wieder hineinzuführen,
10damit ich dich wieder erblicke, meinen Gott,
11der strahlender ist als die Erde im Frühling?
⁕
12Dies bete ich, Diophantos, zu dir:
13Rette mich, Seliger, Allerstärkster,
14wenn ich geheilt bin von der bösen Gicht,
15bei deinem Vater, den ich sehr anflehe.
16Keiner der Sterblichen auf Erden nämlich
17könnte Befreiung von solchen Schmerzen bewirken.
18Nur du, seliger Gott, bist von solcher Kraft.
19Dich nämlich haben die alles überragenden Götter
20als großes Geschenk den Sterblichen gegeben,
21den Mit-Erbarmer, den Löser der Leiden.
⁕
22Du dreifach glücklicher! O Paian Asklepios, durch deine Kunst
23ward Diophantos geheilt von seiner unheilbaren üblen Wunde;
24er tritt fortan in Erscheinung nicht mehr krebsfüßig noch wie über
25spitze Dornen laufend, sondern mit geraden Füßen, wie du es versprachst.
1Diophanti (Diophanti f.) Sphetii:
2Haec tibi zacorus amicus dico,
3Aesculapie, Latoidae fili:
4quomodo auream in domum ibo
5tuam, beate, o exoptate,
6divinum caput, pedes non habens,
7quibus prius in templum veniebam,
8nisi tu benevolus velis me
9sanatum rursus inducere,
10ut te videam, meum deum,
11splendidiorem terra vernante?
⁕
12haec a te Diophantus precor:
13serva me, o beate, o valentissime,
14sanatus a podagra mala,
15per tuum patrem, quem multum precor :
16non enim quisquam terrestrium mortalium
17talium efficeret solutionem dolorum.
18Solus es tu, beate dive, valens;
19te enim dii omnia superantes
20donum magnum, te misericordem
21mortalibus dederunt, in dissolutionem dolorum.
⁕
22ter beate, o Paean Aesculapie, per tuam artem
23sanatus Diophantus ab insanabili malo ulcere,
24non iam cancripes visus erit neque in spinis
25quasi horridis incedens, sed pedibus rectis, sicut promisisti.